Korzystanie z programów komputerowych wymaga norm etycznych i prawnych. Podstawą ochrony prawnej programów komputerowych jest prawo autorskie ustalone przez Sejm RP 7 stycznia 1994 roku wraz z późniejszymi zmianami. W świetle tego prawa oprogramowanie objęte jest pełną ochroną prawną w zakresie praw autorskich, taką samą jak utwory literackie, muzyczne i inne twory ludzkiego intelektu. Częścią praw autorskich są prawa majątkowe tj. prawo do czerpania korzyści finansowych z tytułu rozpowszechniania oprogramowania. W większości przypadków oprogramowanie tworzone jest w dużych zespołach ludzkich przez ludzi zatrudnionych w ramach umowy o pracę w danej firmie. Właścicielem utworzonego programu i praw autorskich do tego programu jest wówczas pracodawca tzn. firma, która jest producentem oprogramowania. Autorzy (autor) są właścicielami tzw. praw osobistych tzn. mają prawo do umieszczania swoich nazwisk na produktach. Właściciel oprogramowania swoje prawa autorskie może przekazać w róznej formie i na różnych warunkach innym podmiotom np. upoważnionym przedstawicielom w celu dalszej odsprzedaży lub użytkownikom w celu użytkowania oprogramowania (klientom). Użytkownik, który kupił oprogramowanie, nie staje się jego właścicielem. Kupując program nabywamy prawo do jego użytkowania na pewnych warunkach, zwanych licencją. Oto kilka warunków:

 

• ograniczenie liczby kopii użytkowanego programu,

• zakaz udostępniania oprogramowania innym użytkownikom,

• zoobowiązanie właściciela do zabezpieczenia programu przed kradzieżą,

• zakaz wprowadzania jakkichkolwiek zmian do kodu programu (prawa autorskie).